GR
57
LIÈGE - HOTTON
Maandag 9 augustus 2004: Treinreis naar Liège - stadsverkenning
Vanmorgen had ik de trein van Turnhout naar Liège genomen via Brussel. Voor Ans bleef de IC-trein plots stil staan, de reden was een gevonden bom uit de tweede wereldoorlog op het station Guillemins.
Het werd heet vandaag, de temperatuur in de stad aan de Meuse was 32 °C. Vanmiddag heb ik de binnenstad van Liège verkend en heb veel vooroordelen weggevaagd als zou deze stad vuil, oud en vervallen zijn. Ondanks dit zeker niet opgaat voor de voorsteden, is de binnenstad zeer fraai. Wel zijn er veel buitenlanders in deze stad.In de jeugdherberg was alles goed ingericht, ik sliep samen met een Australiër en een Schot waarmee ik samen de Montagne de Bueren heb beklommen om 10 uur 's avonds. Achteraf dronken we nog een paar pintjes (halve liters Bofferding) voor we gingen slapen. Het was heel gezellig, vooral het woordengebruik van de Australiër was typerend.
Zoals het weer gisteren was, werd het vandaag absoluut niet. Het was koud en nat, typisch weer in onze kikkerlandjes. Dit is echter beter weer om te wandelen dan het weer van gisteren. Daarom dat ik 34 km ver ben geraakt tot in Comblain-au-Pont over de Condroz.
De stad verliet ik snel via Angleur, daar ging je over de autosnelweg en onder de spoorweg door, vervolgens dwars door het plaatsje zelf. Als je tenslotte rechts een padje in moest slaan, zag je na een kwartier enkel nog maar bomen en natuur.
De controversiële ontdekking echter bleef de universiteit van Liège, die is midden in de bossen gelegen, er zijn slechts weinig faculteiten in de stad zelf. Je wandelt langs allerlei vreemde constructies, die noemen ze kunstwerken daar.
Mooie plaatsjes onderweg waren Les Roches aux Faucons, de steenterrils van Anthismes, de kalksteenrotsen van Sart-Poulseur en op het laatste Les Roches Noirs in Comblain-au-Pont. Daar viel ik tien meter naar beneden door de gladde stenen.
Vandaag heb ik kennis gemaakt van het echte begin der Ardennen, namelijk de vele afwisselingen tussen Condroz en Famenne. Ik wandelde vandaag 20 km van Comblain-au-Pont naar Sy (Ferrières). Na mijn val van gisteren had ik vanaf Hamoir nogal wat pijn en dat deed me besluiten om niet verder door te wandelen naar Bomal-sur-Ourthe.
Ik wandelde door bossen, akkers en weiden en met een blauwe lucht en bij temperaturen van 25 °C was dat aangenaam om te doen. Mme Leruse smeerde vanmorgen mijn boterhammen terwijl ik ontbeet. Als ik vertrokken was, passeerde ik snel Les Grottes de l'Abime. Op het plateau heb ik de hoeve van Raideux aanschouwd. In de bossen van Comblain wandelde ik door een dreef die in de oorlog veel betekent heeft, er zijn nog oude graveringen in de muren te zien.
Ik wandelde langs wondermooie plaatsjes als Au-Dela-des-Monts, Comblain-la-Tour, Xhignesse, Hamoir en Logne. Ook passeerde ik het uitzichtpunt van Guai. Aan de oevers van de Ourthe, onder de klimrots 'Rocher de la Vièrges', waste ik mijn kleren en nam een duik in de rivier. Ik rustte lang uit, maar de pijn die in mijn benen kroop, ging niet weg.
In Hotêl de la Gare sliep ik in een mooi verzorgde kamer met alle nodige comfort op de kamer. Het diner werd geserveerd op het terras en in de schaduw was dit aangenaam. Ondanks je in het hartje van Sy zit, kun je gerust op straat spelen, zo rustig is het er. Enkel de trage treinen die hier om de twee uren passeren, verstoren de rust. Het hotel is vlakbij de uitgang van de tunnel en dat merk je hard.
Een nadeel voor sommigen hier was de slechte gsm-verbinding in het Ourthedal, enkel bij het station had je enig bereik. Desondanks heb ik een gezellige avond met de vele Vlamingen en Zuid-Nederlanders die hier op vakantie waren. Enkelen vertrokken al vroeg de volgende morgen.
Het weer begon al somber, er hingen zware wolken boven de voorlopers van de Ardennen in Sy. Als ik om half 10 bepakt vertrok, moest ik al een zware heuvel over. Over een rotskam had ik prachtige uitzichten over de groene oevers van de Ourthe. Als ik afgedaald was in Juzaine, begon het te regenen, eerst licht, maar al snel kwam er een klankspel te voorschijn. Als ik de Rôte opgeklommen was en helemaal over de top bij een schuilhut kwam, ontmoette ik Christ en Wilma, twee Nederlanders op leeftijd, maar nog heel fit. Hun wandelden vandaag naar Barvaux, een deelgemeente van Durbuy. We besloten samen te wandelen zodra de regenbui over was.
Het landschap op de heuvels was vandaag fantastisch, wolkenpartijen die per amper de heuvels van de Condroz overgeraken en daar samenpakten. We wandelden via Bomal-sur-Ourthe, Warre en Durbuy naar Barvaux. Om half 6 stonden we al aan het station. Hier liep Christ een garage binnen en vroeg koffie in het Nederlands, en hij bedankte die mensen vriendelijk nadat hij deze kreeg.
Vandaag wendde ik me naar het 'syndicat du tourisme', waar ze me het advies gaven te blijven slapen in een 'chambre d'hote' in Wéris, de vrouw had gedaan met werken en zette me er wel even af. Dit was zeer welkom aangezien het al 6 uur was geworden.
De mensen van Wéris zijn zeer vriendelijk en behulpzaam, dit echtpaar heeft al kleinkinderen waardoor ze kamers in overschot hadden. 's Avonds ging ik in een gezellig restaurantje eten in Wéris, daar at ik zeer goed. Ik lag om 11 uur in bed, na een wandeltocht van 24 km.
Vandaag werd ik wakker om 7 uur, ik waste mijn eigen en pakte mijn spullen in. Dan schoof ik aan de ontbijttafel die rijkelijk gevuld was met veel lekkers. Ook kreeg ik veel boterhammen mee voor onderweg. Nadien nam ik afscheid van Adrien en Annie Noël-Fiévet. Om half 10 liep ik al voorbij een van de vele dolmens die Wéris rijk is, deze dolmens stammen uit de Keltische tijd.
Het weer speelde al meteen direct vandaag, er waren vele kleine buien afgewisseld met korte zonnige perioden. Ook was er veel wind 's morgens. Als ik goed en wel vertrokken ben, kreeg ik van Annemarie te horen dat Kris een ongeluk heeft gehad met zijn scooter.
Vandaag liep ik voor het eerst in de echte Ardennen met zijn hoge toppen, zijn talrijke brede bospaden en minder steile hellingen. Alleen bij Eveux is er een steile beklimming toen ik de Aisne overstak. Ik passeerde onderweg Oster voordat ik pauze hield in Erezée. Hier sloeg ik fruit in voor onderweg, want hierna kwam ik geen winkels meer tegen tot in Hotton.
Ik wandelde door de dalen, door de bossen en langs lieflijke gehuchtjes. Hier zijn veel gedenkstenen van WO II en van het Ardennenoffensief. Als ik Soy gepasseerd ben, belandde ik weer in de Famenne met zijn weidse vergezichten.
Echter begon het hard te regenen wanneer ik Mélines net gepasseerd had, ik zag nog geen twee meter voor mijn hoofd en de Lisbelle die naast mij kabbelde, overstroomde tot op het pad. Als ik na drie natte uren in Hotton arriveerde, was ik moe, ik stonk en kreeg te horen dat het weer er niet beter op werd de volgende dagen. Ik besloot om de trein van Melreux naar Turnhout te nemen.
Vandaag had ik 28 km gewandeld, de laatste dag van 2004. Maar wel heb ik voorgenomen om door te gaan. Dat deed ik dus in 2005 waarbij ik talrijke verslagen schreef.